Overig

Wat heb ik gedaan in augustus?

Het lijkt een leven geleden dat ik voor het laatst een maandupdate schreef, maar het was gewoon in juni. In juli was ik te druk bezig met de laatste fase van mijn zwangerschap om me hier druk over te maken. Toen is er dus geen update verschenen. Tijd om te kijken wat ik in augustus deed.

De maand begon met de spanning van de naderende bevalling. Mijn uitgerekende datum was 2 augustus, dus het kon ieder moment gebeuren. Ondertussen was het kermis in mijn woonplaats. Dankzij de coronamaatregelen stond die dit jaar niet in het centrum maar bij mij in de straat. Ideaal, want zo kon ik met mijn dikke buik toch nog af en toe een rondje over de kermis waggelen zonder ver van huis te gaan. Het was leuk dat er weer eens iets te doen was, ook al ben ik er maar een paar keer geweest. Ook grappig was dat mijn broertje heel fanatiek was met de spelletjes en wel vier knuffels voor de baby wist te winnen.

En toen kwam de bevalling echt heel dichtbij. Zoals je al hebt kunnen lezen in het artikel over de laatste weken van mijn zwangerschap kregen we op het laatste moment te horen dat er een keizersnede zou plaatsvinden op 6 augustus. Deze dag heeft dan ook mijn leven veranderd. Alles wat er gebeurd is vóór het moment dat mijn dochter op mijn borst gelegd werd, lijkt een eeuwigheid geleden. Vanaf dat moment draaide alles alleen maar om haar (en spoiler: dat doet het nog steeds).

Na achtenveertig uur in dezelfde ziekenhuiskamer te hebben doorgebracht mochten we naar huis. Daar kon de kraamweek beginnen. Omdat ik net een grote operatie achter de rug had, moest ik het heel rustig aan doen. Dat leek op de eerste dag al mis te gaan toen er ineens een straal bloed uit mijn wond spoot. Achteraf blijkt het waarschijnlijk een geknapt bloedvaatje te zijn en wil het niet per se zeggen dat ik me te druk heb gemaakt, maar het was wel een goede waarschuwing. De eerste vier dagen heb ik dus ook alleen maar binnen gezeten en durfde ik me nauwelijks te bewegen. Ondertussen leerde ik voor mijn dochter zorgen en stond er al het een en ander aan bezoek op de stoep. Al met al was het hierdoor een behoorlijk heftige tijd.

Op dag vijf thuis mocht Senna voor het eerst naar buiten en dat werd dan ook meteen mijn hereniging met de buitenwereld. We liepen een klein rondje door de buurt. Vanaf dat moment zijn we een paar keer per week gaan wandelen, steeds een stukje verder. Zo werd mijn wereld tenminste weer wat groter en kon ik aan mijn herstel werken. En natuurlijk is het ook gewoon hartstikke leuk om met de kinderwagen over straat te lopen (zolang het mooi weer is tenminste).

Aangezien de zorg voor een piepklein mensje veel tijd in beslag neemt, bleef er niet veel tijd over om te schrijven. Toch wilde ik graag minimaal 5000 woorden schrijven. Dat is me gelukt. Deze woorden zijn verdeeld over een heleboel verschillende verhalen.