Jeane Smith is een blogger, een dromer die groots durft te dromen en de absolute koningin van de vlooienmarkt. Ze is directeur van haar eigen lifestylemerk en heeft een half miljoen volgers op Twitter.
Michael Lee is de ster van de school, het schooltoneel en het voetbalveld. De populaire jongen in een net iets te trendy hoodie.
Ze hebben niets gemeen, behalve twee ontrouwe exen. Dus waarom kunnen ze dan plots niet meer van elkaar afblijven?

Eerlijk gezegd pakte dit boek me niet vanaf het eerste hoofdstuk. Bij het lezen daarvan had ik meer zoiets van ‘waar gaat dit over?’ en kreeg ik al bijna spijt dat ik meer dan een tientje voor het boek betaald heb. Dat veranderde echter toen ik zag dat het volgende hoofdstuk vanuit Michael was geschreven. Om de een of andere reden vond ik die afwisseling prettig, want ik denk dat het veel te intens zou zijn geweest om steeds in Jeanes hoofd te zitten.

Wat ik echt raar vond, was dat ze zomaar ineens begonnen te zoenen terwijl ze elkaar helemaal niet mogen. Waarom? Dat kwam voor mij echt te erg uit de lucht vallen en ik vond het dan ook niet geloofwaardig. En als we het toch over ongeloofwaardige dingen hebben, dan wil ik ook nog even bespreken wat er gebeurt op pagina 128. Daar eet Jeane een frikadel. In Engeland. Nou heb ik me laten vertellen dat een frikadel geen frikandel is, maar meer een soort hamburger (een Duitse frikandel, zoals we ze bij ons thuis altijd noemen). Maar dan nog is het iets dat niet echt bekend is in Engeland. Hierdoor ben ik erg benieuwd of ze in de Engelse versie van het boek hetzelfde eten of dat dit is veranderd in de vertaling.

Sommige dingen klopten ook gewoon niet. Zo heeft Jeane het er op pagina 256 over dat ze elke morgen naar school loopt, maar dat is niet waar. Ze gaat namelijk op de fiets. Dat was lang niet zo opgevallen als die fiets geen naam en geen rol in het verhaal had gehad. Ook is Michael volgens de flaptekst de ster van het schooltoneel, terwijl er nergens in het boek wordt gezegd dat hij aan toneel doet. Ook worden sommige vrienden van hem slechts één keer genoemd, wat een nogal onprofessionele uitstraling geeft.

Hoewel het plotselinge zoenen voor mij onverwacht kwam, vond ik het boek vanaf dat punt wel leuker worden. Ik ging meer meeleven met de personages. Soms werd de verhaallijn wel een beetje langdradig, en het boek had wat mij betreft best zeker vijftig pagina’s minder kunnen hebben, maar ik ging er toch vrij snel doorheen. De totale ommezwaai die Jeane vlak voor het eind maakt, vond ik niet erg realistisch, maar ik ben wel tevreden met hoe het uiteindelijk allemaal eindigt.

Aantal sterren: 3
Uitgeverij: Veltman Uitgevers
Bladzijden: 363