Op Twitter zag ik een Songfestival-challenge voorbijkomen op het account van @alinevanrossem7. Dat leek me ontzettend leuk om aan mee te doen, maar aangezien de maand al een tijdje bezig was besloot ik het in blogvorm te gieten. Dus hierbij mijn eerste tien uitdagingen. Op onderstaande afbeelding kun je ze allemaal zien.
Mijn winnaar van 2018
Het begint meteen al met een moeilijke, maar als ik heel rationeel denk dan kan dat er eigenlijk maar een zijn: Duitsland. Voorafgaand aan het Songfestival van 2018 stond Michael Schulte met zijn ‘You let me walk alone’ op de onderste plek in mijn persoonlijke top 10. Dat het regelmatig op mijn werk gedraaid werd en zelfs een hit werd in de Nederlandse Top 40 liet mijn liefde alleen maar verder stijgen. Maar het allermeest ben ik nog wel van dit nummer gaan houden toen ik op 11 november (de dag waarop in Limburg carnaval begint) van het station naar huis fietste en spontaan de tekst voor een carnavalsnummer op de melodie van ‘You let me walk alone’ in mijn hoofd opkwam. Inmiddels roept Michael Schulte dus zo veel herinneringen bij me op dat hij wel mijn winnaar van 2018 móét zijn.
Een land dat je zou willen zien debuteren
Er zijn inmiddels binnen Europa niet veel landen meer over die nog nooit hebben meegedaan. De enige twee die ik eigenlijk kan bedenken zijn Liechtenstein en Vaticaanstad. Hoewel ik het hilarisch zou vinden om de paus te zien optreden op dit liedjesfestijn, denk ik niet dat dat ooit gaat gebeuren. Daarom kies ik dus maar voor Liechtenstein. Ik ben wel benieuwd wat zij ervan zouden bakken. Zouden ze net als San Marino drie jaar op rij dezelfde artiest sturen? O, en ik bedenk net dat Kosovo er ook nog is. Ik heb alleen meestal niet zoveel met de landen in die hoek, dus dan zou ik alsnog voor Liechtenstein gaan.
Een land dat je terug zou willen zien komen
Dit vind ik een lastige. Ik zou gaan voor Monaco, Andorra of Luxemburg. Monaco vind ik wel voornamelijk interessant uit aardrijkskundig oogpunt, dus dat heeft weinig met de muziek te maken. Andorra lijkt me qua muziek een betere keuze, aangezien dat tussen Frankrijk en Spanje ingeklemd ligt en ik de muziek uit die landen vaak wel kan waarderen. En Luxemburg heeft nou eenmaal al een geschiedenis van winnaars, dus als die terug zouden komen dan zouden ze vast wel weer iets goeds sturen.
Een ondergewaardeerde inzending
Heb je even? Er is elk jaar wel een nummer dat bij mijn topfavorieten hoort, maar dat helemaal onderaan eindigt. Maar als ik er echt eentje moet kiezen dan ga ik denk ik voor een inzending van dit jaar, ‘22’ van Sarah McTernan uit Ierland. Vanaf het eerste moment dat ik dit nummer hoorde, was ik er helemaal weg van. Het liveoptreden viel me wel een beetje tegen, maar alsnog had ze de laatste plek echt niet verdiend.
Een overgewaardeerde inzending
Hier kan ik ook wel uren over doorpraten. Er zijn zo veel inzendingen waar iedereen helemaal lyrisch over is, maar waar ik niks van begrijp. Neem bijvoorbeeld Salvador Sobral. ‘Amar pelos dois’ is zo oersaai dat het me verbaast dat hij zelf niet in slaap is gevallen tijdens zijn optredens op het Eurovisiepodium. En is het eigenlijk wel echt Portugees wat hij zingt of is dat gepiep afkomstig van een stel kuikentjes dat hij in zijn jas heeft verstopt? Wat mij betreft zou dit nummer niet misstaan als achtergrondmuziek in de Efteling.
Een Eurovisie-artiest van wie je houdt
Dit is misschien een beetje cheaten, want telt het ook als je al fan bent van een artiest voordat die meedoet aan het Songfestival? Ik had dit met Cascada. Op het moment dat ik hoorde dat zij mee zouden doen aan de Duitse voorronde dacht ik dat ik gek werd. Cascada en het Songfestival was een combinatie waar ik altijd al op gehoopt had. Ik vind nog steeds dat ‘Glorious’ veel hoger had moeten eindigen (en dat het in de verste verte niet op ‘Euphoria’ lijkt).
Je minst favoriete inzending
Over het algemeen doen Armenië en Georgië het bij mij niet zo goed, dus ik denk dat het iets van een van die twee landen is. Misschien de Georgische inzending van dit jaar, of anders ‘Qami’ (Armenië 2018). Saaiheid ten top.
Mijn favoriete winnaar
Dit weet ik dan weer wel meteen. Er is één jaar geweest dat ik vanaf het begin een aantal favorieten had en dat een van hen ook daadwerkelijk won. Het zijn de meest ondergewaardeerde winnaars ooit als je het mij vraagt, namelijk Ell & Nikki uit Azerbeidzjan. Ik heb dan ook wel echt een zwak voor mannen in witte pakken. Het nummer klonk ook zo lief en ahh, ik kan er nog steeds helemaal bij wegzwijmelen.
Mijn minst favoriete winnaar
Hier komt weer een onpopulaire mening. Mijn minst favoriete winnaar is Conchita Wurst. Ik geloof gewoon niet in deze persoon. Ik zeg heel bewust ‘deze persoon’ omdat dat juist mijn punt is: volgens mij weet deze persoon zelf niet wie of wat hij/zij/hen is. De boodschap op zich was echt supergoed, maar als je zoiets verkondigt, zoek dan eerst even zelf uit wie je bent en laat het er niet uitzien alsof je het alleen maar voor de aandacht doet. Begrijp me niet verkeerd, ik ben helemaal voor het idee van jezelf kunnen zijn (vandaar dat ik bijvoorbeeld Dana International wél cool vind), maar ik denk gewoon dat Conchita nog niet weet wie ‘jezelf’ is. Sorry voor deze onpopulaire mening.
Mijn favoriete land
Deze is ook niet moeilijk. Vroeger had ik vier vaste landen die eigenlijk bijna altijd tot mijn favorieten behoorden. Dat waren Griekenland, Azerbeidzjan, Ierland en Zweden. Inmiddels weet ik dat Zweden mijn echt favoriete land is. Als ik alleen al van hun inzendingen van de afgelopen tien jaar een top vijf zou moeten samenstellen, zouden er al nummers moeten sneuvelen die ik geweldig vind. Mijn absolute favoriet is denk ik toch ‘Dance you off’, maar ik vond beide deelnames van Charlotte Perrelli (voorheen Nilsson) ook heel leuk.
Dit waren de eerste tien delen van de tag. Op 20 oktober zal ik deel 11 t/m 20 posten. Tot dan!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.