It’s the most wonderful time of the year. En nee, dan heb ik het natuurlijk niet over kerst, maar over die andere tijd van het jaar dat je vaak in gezellig samenzijn verkeert en alles omlijst wordt door bepaalde muziek. Daarom is het ook weer tijd voor mijn jaarlijkse favorietenlijstje.
- Verenigd Koninkrijk: Mae Muller – I wrote a song (finale)
Meestal ben ik niet zo weg van het organiserende land. Gelukkig voor de Britten hebben ze vorig jaar niet officieel gewonnen en valt er dit jaar dus nog wat voor me te redden. En zo is hun inzending zomaar op mijn eerste plaats beland. ‘I wrote a song’ is een uptempo meezinger over omgaan met een break-up. Ik verwacht eerlijk gezegd dat dit niet superhoog gaat scoren, maar dat doen mijn topfavorieten meestal niet, dus het kan me niet schelen. Mae Muller for the win!
2. Polen: Blanka – Solo (tweede halve finale)
In dezelfde categorie valt mijn nummer 2. ‘Solo’ is een nummer dat je makkelijk op de radio zou kunnen horen. Ik denk niet dat het zal gebeuren, maar erg zou ik het in ieder geval niet vinden. Dit is een heerlijk dansbaar nummer waar spontaan de zon van gaat schijnen. En dat kunnen we met dit karige voorjaar wel gebruiken, toch?
3. België: Gustaph – Because of you (tweede halve finale)
Toegegeven: ik was zelf verbaasd toen ik deze blog aan het schrijven was en zag dat België mijn nummer 3 is. Deze had ik niet aan zien komen, zelfs niet toen dit het allereerste songfestivalnummer van dit jaar was dat ik luisterde en ik het op mijn kladblaadje onder de categorie favorieten noteerde. En niet om in herhaling te vallen, maar ik ben gewoon van de uptempo nummers. Dit is perfect voor wanneer je tijdens al dat bankzitten even de heupen los wilt gooien.
4. San Marino: Piqued Jacks – Like an animal (tweede halve finale)
Nog zo’n land waarvan ik niet snel zou verwachten dat ze hoog eindigen in mijn favorietenlijst is San Marino. Dit jaar sturen ze de Italiaanse band Piqued Jacks en dit bevalt me stukken beter dan een zingende tandarts of voor de vierduizendste keer Valentina Monetta (sorry Valentina). Hopelijk vind de rest van Europa dit ook leuk genoeg om ze op z’n minst de finale te laten halen.
5. Zweden: Loreen – Tattoo (eerste halve finale)
Zweden is de gedoodverfde favoriet voor de winst. Loreen heeft natuurlijk al eens eerder gewonnen en de vraag is of ze dat nog een keer kan doen. Stiekem hoop ik eigenlijk van niet, want ik wil niet dat iemand Johnny Logan evenaart. Persoonlijk vond ik ‘Euphoria’ beter, maar ‘Tattoo’ is ook een goed nummer. Het zit weer een beetje in dezelfde stijl. Gaat dit voor een tweede keer werken? We gaan het zien.
6. Denemarken: Reiley – Breaking my heart (tweede halve finale)
Ook Denemarken behoorde tot een van de eerste inzendingen die ik dit jaar hoorde. En ik moet zeggen dat ik niet meteen onder de indruk was. Ik luisterde die dag een stuk of tien nummers en had zoiets van ‘als Denemarken het beste is wat dit jaar te bieden heeft, hoe saai wordt het dan’. Gelukkig bleken er nog wel wat leukere nummers tussen te zitten, maar ‘Breaking my heart’ is ook op me gegroeid. Het klinkt als een lekkere Scandinavische productie die inmiddels niet meer weg te denken is uit mijn lijstje.
7. Ierland: Wild Youth – We are one (eerste halve finale)
Een favorietenlijst van mij zonder Ierland? Nee, dat kan niet. Hoewel ik ook hiervan niet meteen overtuigd was dat het in mijn top 10 zou eindigen, maar ja, boybands hè. Die kan ik toch niet weerstaan. Het geeft me iets om mee te zingen in de eerste halve finale. Want ja, dat ben ik ook tijdens het schrijven van dit artikel aan het doen.
8. Duitsland: Lord of the Lost – Blood & glitter (finale)
Dit is er eentje waar ik vanaf het begin geen hoge verwachtingen van had. Ik denk ook absoluut niet dat het hoog gaat scoren. Maar ja, het is Duitsland, die hebben tegenwoordig nou eenmaal niet veel te verliezen. Na het nummer een paar keer geluisterd te hebben, vind ik het persoonlijk echter wel wat hebben. Het gaat er iets ruiger aan toe dan de zoetgevooisde popliedjes die eerder in deze lijst al voorbij kwamen en dat is af en toe ook weleens lekker.
9. Portugal: Mimicat – Ai coração (eerste halve finale)
Voor het eerst in tien jaar komt Portugal weer eens voor in mijn favorietenlijst, dat mag ook in de krant. Ik moet zeggen dat ik niet vanaf het begin fan was van dit nummer. Vooral omdat ik in eerste instantie alleen maar de eerste dertig seconden luisterde, daarna haakte ik al af. Pas toen ik wat langer luisterde, ontdekte ik dat het vanaf dat moment alleen maar leuker wordt. Er komt meer tempo in en dan maakt het me ineens wat minder uit dat ik geen ruk versta van wat er gezongen wordt (ja hoor, hier spreekt iemand die geen fan is van al die Oostblokballads altijd). Overigens ben ik ook wel benieuwd hoe de uithaal op het einde live klinkt.
10. Frankrijk: La Zarra – Évidemment (finale)
Toen iedereen lyrisch werd over Frankrijk, werden mijn verwachtingen juist heel laag. Meestal heb ik niet zoveel met de nummers die iedereen geweldig vindt. En ik moet zeggen dat ik het begin van het nummer ook niet zo spannend vindt. Pas na ongeveer een minuut gaat de beat iets sneller. Een beetje hetzelfde als wat ik over Portugal zei dus (met het verschil dat ik dit wel deels kan verstaan). Dankzij landen als Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk heb ik hoe dan ook in de finale iets om naar uit te kijken en dat is fijn.
Dit waren mijn tien favorieten voor het Songfestival van 2023. Nu is het wachten op de uitslag!