Sinds kort lees ik mijn dochter voor. Ik heb weleens gelezen dat het goed is voor de taalontwikkeling van een kind om er veel tegen te praten en het voor te lezen. Als schrijver zie ik graag dat de taalvaardigheid van mijn kind goed ontwikkeld is, dus hup, aan de slag. En omdat ik tegenwoordig Olympisch kampioen multitasken ben, heb ik daar het perfecte moment voor gevonden: tijdens de voeding. Hoewel ik het fijn vind om tijd door te brengen met mijn kind, is dat verder toch een behoorlijk verloren moment. Daarom besloot ik het nuttige met het aangename te combineren.
Het aangename, ja. Want de kinderboeken komen later wel. Die voedingen zijn het perfecte moment om door mijn eigen nog te lezen-stapel heen te werken. Ik ben mijn voorleesgewoonte dan ook gestart midden in een artikel in Ouders van Nu. Nee, natuurlijk denk ik niet dat de worstelingen van jonge ouders haar iets interesseren, maar op deze leeftijd begrijpt ze daar net zoveel van als van Nijntje. Dan kan ik net zo goed iets voorlezen waar ik zelf wat aan heb, toch? Twee vliegen in één klap. Drie eigenlijk, als je bedenkt dat ik naast het doorwerken van die enorme berg boeken en tijdschriften en het stimuleren van haar taalontwikkeling er ook nog voor zorg dat ze iets aan voedingsstoffen binnenkrijgt.
Stiekem kijk ik tegenwoordig uit naar de voedingen, nu ik ze kan combineren met iets voor mezelf. Wat best gek is, want toen ik nog geen dochter had die zeven keer per dag gevoed moet worden, kon ik mezelf er nooit toe zetten om een halfuur met een boek op de bank te gaan zitten. Nu geniet ik ervan hoe mijn stapel leesvoer steeds kleiner wordt. Al denk ik dat als ik bij een boek met seksscènes kom, ik die uit voorzorg toch maar oversla. Nix 18 zullen we maar zeggen. Bovendien blijft er genoeg over wat wél door de keuring komt. Mijn Ouders van Nu-abonnement dus, dat ik van mijn schoonmoeder heb gekregen. Of mijn verzameling John Green-boeken in het Frans (wie heeft gezegd dat ik per se de Néderlandse taalontwikkeling moet stimuleren?). Of die twee young adult-boeken die ik op mijn werk uit de uitverkoopbak redde. De stapel is eindeloos en er blijven maar dingen bij komen.
Voor Senna zal het allemaal een zorg zijn. Die heeft er zonder slaapverwekkend geleuter van mama al moeite genoeg mee om haar ogen open te houden tot het einde van de fles. En ondertussen staan Nijntje, Jip, Janneke en Rupsje Nooitgenoeg geduldig in de kast te wachten tot zij aan de beurt zijn.