Op 29 september 2019 vertrok ik met een flinke dosis buikpijn naar Helmond voor de boekpresentatie van mijn allereerste boek. Twee dagen later kwam ‘Versplinterd verlangen’ – en daarmee mijn droom – officieel uit. Na al die jaren fantaseren was ik eindelijk een gepubliceerd auteur. En nu zijn we alweer twee jaar verder.

Soms voelt het nog steeds niet helemaal echt. Enkele maanden na die bewuste boekpresentatie brak natuurlijk corona uit en daarna was niks meer hetzelfde. Daardoor lijkt ‘Versplinterd verlangen’ ergens iets uit een ander leven. Nog geen negen maanden later verscheen het vervolg, ‘Versplinterd vertrouwen’. Helaas was het niet mogelijk om daarvoor een boekpresentatie te organiseren. Mede daardoor voelt het een beetje alsof dat ongemerkt voorbij is gegaan en dat is jammer.

Dit jaar kwam alweer mijn derde boek uit, ‘Het museum van gevonden voorwerpen’. Een heel persoonlijk boek waarvan ik zowel heel erg uitkeek naar het verschijnen als die bewuste datum vreesde. Dat laatste omdat ik bang was hoe mijn omgeving erop zou reageren. Het eerste omdat ik te perfectionistisch was met dit boek en ik daarmee mezelf tot waanzin dreef.

Inmiddels zijn we dus twee jaar en drie boeken verder. Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat ze allemaal wel iets uit een ander leven lijken. Nu ik een echte baby heb, ben ik nauwelijks nog met mijn boekbaby’s bezig. Daar heb ik simpelweg geen tijd en energie voor. En ondanks dat ik al heb besloten wat mijn volgende boek gaat worden, kan ik mezelf er niet toe zetten om daar iets mee te doen. Eigenlijk zou ik proeflezers moeten zoeken, mijn aantekeningen moeten doornemen en eindelijk eens proberen een goede titel te verzinnen, maar ik weet gewoon even niet hoe ik het allemaal moet aanpakken.

Maar goed, om even terug te komen op die twee jaar. Ik ben heel dankbaar dat een van mijn grootste dromen werkelijkheid heeft mogen worden en hoewel corona roet in het eten probeerde te gooien, hebben deze drie boeken voor een heleboel mooie momenten gezorgd. Bijvoorbeeld toen ik voor het eerst mijn eigen boek in de bieb zag staan. Of de eerste vijfsterrenrecensie. Of zelfs maar gewoon het gevoel van trots als ik naar mijn boekenkast kijk en deze drie boeken zie staan.

Ik hoop dat er nog veel boeken bij zullen komen. Nu ga ik een gebakje eten om deze mijlpaal te vieren.