In de rubriek ‘Op de playlist…’ bespreek ik elke maand een aantal liedjes die ik leuk vind. Dit kunnen zowel de nieuwste hits als oude pareltjes zijn, en alles wat daartussen ligt. Ga je mee op een muzikale reis?
Het eerste nummer dat ik wil aanhalen is ‘Echame la culpa’ van Luis Fonsi en Demi Lovato. Hier wilde ik het vorige maand al over hebben, maar dat ben ik toen vergeten. Ik heb altijd al een zwak gehad voor Spaanstalige nummers. Op mijn vijftiende had ik een hele fase waarin ik non-stop naar Belle Perez, Shakira en andere Spaanstalige artiesten luisterde. Het klinkt ook zo lekker zomers en vrolijk. Dat is ook het geval met ‘Echame la culpa’. Eerlijk gezegd vind ik dat dit een veel grotere hit zou moeten zijn dan ‘Despacito’. Ik kan er in ieder geval niet stil op blijven zitten.
Om de een of andere reden moest ik de afgelopen maand een keer denken aan de begindagen waarin de muziek van Kygo populair werd. En toen herinnerde ik me weer zijn eerste hit, die ik destijds al best oké vond maar die nu stiekem nóg lekkerder klinkt. ‘Cut your teeth’ geeft voor mij precies weer waarom deze man zo populair is geworden. Een lekkere beat met een mooie, zwoele stem eroverheen. Zo hoor ik het graag.
Het einde van februari en het begin van maart stonden voor mij in het teken van Waylon die vijf potentiële Songfestivalliedjes speelde bij ‘De wereld draait door’. Het eerste nummer dat hij daar speelde was ‘Back together’. Ik was blij verrast, want het was zelfs nog nooit in me opgekomen om serieus naar de muziek van Waylon te luisteren. Dat was toch niks voor mij? Zeker niet na dat zeikerige ‘Calm after the storm’ dat de rest van de wereld blijkbaar zo geweldig vindt. Had ik het even mis. Mijn favoriet was meteen al ‘Back together’. Dat duurde ongeveer drie dagen. Op maandag 26 februari was het namelijk tijd voor het tweede van de vijf nummers. Vanaf het moment dat ‘Outlaw in ‘em’ begon, wist ik dat ik dit óók leuk vond. Ik kon nauwelijks geloven dat Waylon echt zulke leuke muziek maakte.
Op donderdag 1 maart werd de laatste potentiële inzending gespeeld. De mensen in de studio bij ‘De wereld draait door’ waren er erg enthousiast over en wisten zeker dat dit het ging worden. Stiekem was ik een beetje teleurgesteld, maar ik wist ook dat er nog van alles mogelijk was. En daar bleek ik gelijk in te hebben. Toen Waylon op vrijdag zijn keuze bekendmaakte door het nummer live te spelen, herkende ik meteen liedje nummer 2. Daardoor kan ik nu met recht zeggen: Nederland is dit jaar mijn favoriet op het Songfestival.
Bovenstaand verhaal over Waylon bevestigde voor mij wat ik eigenlijk al heel lang weet: ergens diep in mij zit stiekem een countrymeisje verstopt. Eindelijk besloot ik me daaraan over te geven en ik zocht op Spotify naar meer countrymuziek. Per toeval stuitte ik op het nummer ‘I love this road’ van Emerson Drive en het was liefde op het eerste gehoor. Waarom ben ik niet eerder naar dit soort muziek gaan luisteren? Het klinkt alsof je in een oude auto door het midden van Amerika rijdt en dat is zo’n heerlijk gevoel. Dus ja, ik denk dat er voortaan in ‘Op de playlist…’ een tikkeltje meer country zal zitten.
Dat was het voor deze maand. Aanraders zijn altijd welkon, dus kom maar op!
Eurovisie Songfestival! I love it