Overig·Schrijven

De zin in schrijven

Er was eens… een moment dat ik besloot te stoppen met schrijven. Huh, wat? Nee, het is echt niet zo dramatisch als het klinkt. Ik blijf echt nog wel schrijven. Er was alleen een punt waarop ik besloot dat het weer leuk moest worden.

Jarenlang was schrijven niet zomaar een hobby van me, het was een sport. Een sport waarin je zoveel mogelijk probeert te bereiken in zo weinig mogelijk tijd. Kwantiteit dus. Ik dacht dat de kwaliteit vanzelf wel zou komen als de kwantiteit er eenmaal was, of zoiets. Om een goed te leren schrijven en ooit een gepubliceerd auteur te worden, moest ik van mezelf veel schrijven. Heel veel.

Er zijn mensen die in november 50.000 woorden in één maand proberen te schrijven. Nou, ik deed dat dus zo’n beetje elke maand. Ik had geen oog meer voor andere dingen, want ik moest en zou nog wat woorden op papier krijgen. Ja, heel goed idee. Tot ik er uiteindelijk geen zin meer in had dus.

Ik had leuke personages, interessante ideeën voor plotwendingen en noem maar op, maar het lukte niet meer. Het voelde alsof er alleen nog maar prut uit mijn vingers kwam. Sterker nog, ik was er zelfs even van overtuigd dat ik mijn hoogtepunt in 2014 al gehad had en nu alleen nog maar achteruit kon gaan. Geen erg motiverende gedachte.

Daarom besloot ik ermee te stoppen. Ik maakte mijn lopende projecten nog even af en nam mezelf voor schrijven vanaf dat moment niet meer als een verplichting te zien. Tot nu toe werkt het. Ik doe weliswaar mee aan Camp NaNoWriMo en mijn doel voor deze maand is het vertrouwde aantal van 50.000 woorden, maar ik beperk me dit keer niet tot één verhaal. Ik schrijf lekker aan datgene waar ik zin in heb. Zo blijft het tenminste een beetje leuk.IMAG0898

Volgende maand ga ik verder experimenteren. Dan zet ik voor het eerst in jaren geen doel voor mezelf, maar zie ik wel wat ervan komt. Ik weet dat ik toch wel iets zal schrijven, want als ik dat niet doe dan ga ik me vervelen. Het is alleen de vraag hoeveel het zal zijn. Niet dat ik daarmee zit overigens. Honderd woorden per dag zou al een dikke prima zijn.

Eindelijk zal ik mijn hoofdstukken sneller op Wattpad kunnen plaatsen dan dat ik ze erbij schrijf. Ik zal meer ademruimte krijgen en beter kunnen anticiperen op onverwachte gebeurtenissen die me anders mijn schrijftijd zouden kosten. En wie weet levert het mijn sociale leven ook wel een oppepper op. Eindelijk kan ik met een gerust hart een hele nacht gaan feesten zonder me zorgen te maken of ik de volgende dag wel drieduizend woorden kan schrijven. Ik zou nu bij wijze van spreken een hele dag in bed Netflix kunnen kijken. Maar vooral heb ik tijd om me te storten op nieuwe projecten en uitdagingen, ook buiten het schrijven. Laat de rust maar komen.

(PS Als iemand nog tips heeft over hoe ik die foto andersom kan krijgen, graag.)

Een gedachte over “De zin in schrijven

  1. Dit is – deels – ZO herkenbaar. Het plezier in schrijven… ik mis het de laatste tijd ook wel. Waar het bij jou als een wedstrijd voelde, begon/begint het voor mij op een verplichting te lijken, en zodra dat gebeurt komt er niets meer uit mijn vingers.

    Ik hoop in elk geval dat je weer meer plezier in het schrijven hebt nu je het verplichte dagelijkse woordenaantal hebt geschrapt (en natuurlijk ook dat je meer kan genieten van je sociale activiteiten) 🙂

    En voor wat het waard is: volgens mij heb je je hoogtepunt nog laaang niet gehad en blijf je beter worden met elk verhaal dat je schrijft.

Reacties zijn gesloten.