Muziek

Op de playlist… Songfestivaleditie (mei 2018)

In de rubriek ‘Op de playlist…’ bespreek ik elke maand een aantal liedjes die ik leuk vind. Dit kunnen zowel de nieuwste hits als oude pareltjes zijn, en alles wat daartussen ligt. Deze keer ga ik het henne over een aantal Songfestivalinzendingen uit voorgaande jaren. Ga je mee op een muzikale reis?

Cyprus 2016: Minus One – Alter ego

Wie zich mijn top 10 van 2016 nog herinnert (het zal wel niet, maar goed) weet dat dit nummer die lijst net haalde. Sindsdien ben ik het echter steeds leuker gaan vinden. Zo leuk dat ik van plan ben om binnenkort eens andere muziek van deze band op te zoeken. ‘Alter ego’ is in ieder geval onvervalste Songfestivalrock die niet meer uit mijn hoofd te krijgen is.

Bulgarije 2011: Poli Genova – Na inat

Het duurde even voordat ik Poli Genova’s eerste inzending ging waarderen. Vaag herinner ik me dat ik op een dag wakker werd en ‘Na inat’ in mijn hoofd had en vanaf toen groeide mijn liefde langzaam. Maar de echte liefde werd duidelijk toen Poli in 2016 weer meedeed met ‘If love was a crime’. Ineens werd ze vierde en iedereen vond haar geweldig, terwijl ik niet snapte waarom. Nog steeds vind ik ‘Na inat’ leuker. Juist het feit dat ik er geen ruk van versta en er daarom mijn eigen interpretatie aan kan geven is lekker verfrissend. En af en toe zou ik willen dat ik wel Bulgaars sprak, gewoon om lekker mee te kunnen schreeuwen.

Macedonië 2017: Jana Burceska – Dance alone

Dit is ook zo’n achteraf-favoriet. Vóór het Songfestival van 2017 vond ik het geen slecht nummer, maar ook niet bijzonder leuk. Er waren andere inzendingen die ik interessanter vond. Maar eenmaal na de halve finale waar ‘Dance alone’ in zat, bleef het in mijn hoofd hangen. Ik vind dit tot dusver het beste wat Macedonië ooit heeft ingestuurd. Van mij mag ze nog wel een keer.

Griekenland 2006: Anna Vissi – Everything

Een nummer dat ik al vanaf de eerste keer leuk vond en dat alleen nog maar beter wordt, is ‘Everything’ uit het lang vervlogen 2006. Als pubermeisje startte ik op de dag na de finale mijn ouderwetse computer op om te kijken of ik mijn favoriete nummers van de avond ervoor kon downloaden, waaronder deze. Nog steeds luister ik er regelmatig naar en het is zo heerlijk om mee te schreeuwen. Echt een fijne, dramatische lovesong.

Verenigd Konikrijk 2014: Molly – Children of the universe

Toen ik hoorde dat de Engelsen van plan waren om Molly Smitten-Downes naar Kopenhagen te sturen voor het Songfestival van 2014, was mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt. Ik kende Molly als onderdeel van de dance-act Stunt en was benieuwd met wat voor nummer ze in haar eentje zou komen. En dat viel me niet tegen. Ik vond het een heerlijke ‘laten we allemaal samenkomen’-song. Helaas dacht de rest van Europa er niet zo over, maar ik zal Molly nooit vergeten.