Aangezien mijn familie me zo’n beetje lijkt te stalken tegenwoordig, moest het er een keer van komen dat iemand mijn stilzwijgende deelname aan NaNoWriMo zou ontdekken. Aangezien ik geen zin heb om aan iedereen apart uit te leggen wat het is, schrijf ik dit artikel zodat ik iedereen die ernaar vraagt hierheen kan verwijzen.

Wat is het?

National Novel Writing Month is een initiatief dat in 1999 begon in Californië. Het groeide uit tot een wereldwijd fenomeen waarbij schrijvers gedurende de maand november in totaal 50.000 woorden proberen te schrijven. Dat is gemiddeld dus 1667 woorden per dag.

Maar hoe werkt het dan?

Heel simpel, op 1 november begin je met schrijven en daarmee hou je pas op 30 november op, of wanneer je verhaal klaar is. Dit kun je gewoon doen op een manier die je zelf fijn vindt, bijvoorbeeld zoals ik in een Word-documentje. Het is niet alsof anderen je verhaal ergens kunnen lezen; je moet gewoon steeds zelf het aantal woorden dat je geschreven hebt invullen op de site en aan het eind van de maand kun je je woordenaantal verifiëren.

Moet ik een literair meesterwerk schrijven?

Je mag schrijven wat je wilt. Of dat nou een fanfictie over Justin Bieber is, een horrorverhaal of een erotisch verhaal dat de ‘Vijftig tinten’-serie doet verbleken. In principe kun je ook 50.000 keer je eigen naam schrijven, maar dat is nogal saai en heeft geen enkele toegevoegde waarde. En niemand leest het, dus het mag de grootste ruk zijn die ooit geschreven is. Scheelt weer prestatiedruk.

Hoe lang doe ik al mee?

Mijn eerste keer was in 2009. Zodra ik hoorde dat het bestond, maakte ik een account aan en was ik vastbesloten mee te doen. Sindsdien heb ik elk jaar meegedaan en ik heb ook elke keer gewonnen, zoals dat bij NaNoWriMo heet (dat betekent dus dat je de 50.000 hebt gehaald). En nee, ik heb het nooit van de daken geschreeuwd dat ik meedoe – behalve tegen andere schrijvers dan. Waarom niet? Omdat ik bang ben dat mensen dan ook willen weten waar mijn verhaal over gaat en ik ben echt geen briljant auteur. Zo zijn de verhalen die ik in 2009, 2010, 2012 en 2013 heb geschreven rotzooi van de bovenste plank en heb ik in 2016 zelfs mijn verhaal overboord gegooid omdat het niet lukte. Al met al heb ik gedurende acht novembers dus pas drie verhalen geschreven die ik zelf oké vind.

Is dat niet moeilijk, zoveel woorden?

Vroeger niet. In de eerste jaren viel 1 november altijd middenin de tentamenweek en die eerste tentamenweek van het jaar stelde op mijn opleiding nooit veel voor. Eind oktober maakte ik dan met twee vingers in mijn neus een tentamen en begin november had ik de hele dag vrij om te schrijven. Prima deluxe dus. Maar sinds vorig jaar werk ik drie hele dagen per week en daarnaast heb ik sinds kort ook nog een leven, dus dit jaar wordt waarschijnlijk wel pittig. Niet dat ik me daardoor laat tegenhouden, hoor. Mijn motto is: het gaat er niet om óf ik het haal, maar wanneer ik het haal.

Aangezien het bijna november is, ga ik nu weer verder met het uitwerken van mijn project voor dit jaar. Wie doet er nog meer mee?